|
Alopecia areata, of in goed Nederlands 'pleksgewijze kaalheid', wordt gekenmerkt
door één of meerdere ronde tot ovaalvormige volledig kale vlekken die goed afgelijnd zijn en meestal beperkt blijven in grootte.
Ze ontstaan zonder aanwijzbare oorzaak en in de meeste gevallen verdwijnen ze ook weer vanzelf. Bij een deel van de patiënten kunnen
deze plekken echter samenvloeien en evolueren tot volledige kaalheid.
De kale vlekken komen vooral voor op de hoofdhuid, maar ze kunnen ook de baardstreek, de wenkbrauwen,
de wimpers of de schaamstreek treffen. Als al het hoofdhaar en ook de wimpers en wenkbrauwen zijn uitgevallen, spreken
we van alopecia totalis. Als alle lichaamsharen zijn aangetast en
de patiënt al zijn lichaamshaar verliest, spreken we van alopecia universalis.
Wie geconfronteerd wordt met deze ziekte, heeft met name in het begin veel moeite met het volstrekt
onvoorspelbare karakter van alopecia. Het verloop van de ziekte is bij elke patiënt anders en er is bij aanvang met geen
mogelijkheid te voorspellen hoe snel en hoe ver de uitval zal gaan, al groeit het haar bij 80 tot 90% van de patiënten binnen
een jaar weer terug. Het genezingsproces begint met de groei van kleine, witte donsharen die progressief verkleuren.
Alopecia komt bij alle leeftijden voor en lijkt ook geen onderscheid
te maken in geslacht of ras. In het algemeen is de ervaring dat op hoe jongere leeftijd men voor het eerst alopecia ontwikkelt,
hoe kleiner de kans dat het haar ooit nog volledig terug groeit. Vaak komt het haar na verloop van tijd wel geheel of gedeeltelijk
terug, maar valt het na een tijd toch weer uit. Voor veel patiënten geldt "eenmaal alopecia, altijd alopecia". Het is vaak
een moeilijk te dragen lot, om nooit zeker te weten of je haar nu voorgoed terug is of elk moment weer uit kan vallen. Patiënten
worstelen dan ook vaker met de psyhcologische effecten van de ziekte dan de lichamelijke.
Oorzaken en behandelingen
De medische wetenschap weet nog maar weinig van het ontstaan en
de behandeling van alopecia areata. Tegenwoordig wordt aangenomen dat het een auto-immuunziekte is, wat zoveel betekent als
dat het immuunsysteem in de aanval gaat tegen haar eigen lichaam, in dit geval de haarwortels.
De oorzaak van deze verstoring is tot op heden nog niet
opgehelderd, maar het lijkt erop dat mensen die al last hebben van een andere auto-immuunziekte, zoals eczeem of psoriasis,
een vergrote kans hebben om alopecia areata te ontwikkelen. Men vermoedt ook dat een erfelijke aanleg voor het ontwikkelen
van een allergie, schildklierproblemen, sommige infecties van mond, neus, keel en oren (bv. sinusitis, tand- en mondholteontstekingen
enz.) en psychologische factoren (zoals stress) een rol kunnen spelen.
Omdat men nog maar zo weinig
weet van de oorzaak van deze aandoening, bestaat er ook geen behandeling die bij iedereen werkt. Er zijn dermatologen
die hun patiënten daarom zonder enige behandeling weer naar huis sturen, maar er zijn ook dermatologen die bereid zijn het
hele spectrum aan mogelijkheden uit te proberen. Hierover lees je meer op de pagina 'behandelingen' elders op deze site.
|
